Utdrag frå "Ein taa dei gamle skulemeistera'"

I fraa fysste dags e' hugsa* so fór dè ein gaamol "skule" ikring mè eit skrin paa ryggj'n mè nøkle faa bøka i. O ja, dè va' vel kje ana hell ein bibel o' eit testamente, tenkje e'. O' so 'jekk'n allti' mè ein pinne i haande. Den sto'n o' peka mè o' sette ongan leksu i skula, o' den bruka'n te slø mè, naar'n tøtte, dè trongs.

So kom'n heim te kan mè skula. Daa va' e' so litin, e' va' kje mè, men e' hugsa dè so væl. Om mørgon mè sama dei skulde taka te, so maatte alle ongan falle paa kne, o' so las "skulin" upp "Skolens daglige morgenbønn". E' vilde staa paa kne, e' mè, men dè fekk e' inkje løv te, o' dè gruvla e' so har't paa.

Soso fòr'n daa fraa gar te gar mè skrine paa ryggj'n o' pinnin i haande, men hel't se' no helst te dei stellun, som va' likaste vera.

Han va' so flink te lese gamle papir dannan gamle "skulin", høss'n no konna ha lært dè. Dè hende, han laut 'jølpe skrivar'n paa tingje o' lesa. O' elles va'n no te noko taa hørt dannan Ola Larsson; han 'eitte so.

*Ikring 1840

Kjelde: Tov Flatin, Gamalt frå Numedal, II, s. 118.